Ολιστική Προσέγγιση-Θεραπεία 

Η ολιστική προσέγγιση δεν είναι απλά ένα θεραπευτικό σύστημα. Αποτελεί τρόπο ζωής. Έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζουμε εμείς στο σύνολό της τη ζωή και τις καταστάσεις. Είμαστε ένας μηχανισμός που αποτελείται από μυαλό (λογική), ψυχή (συναίσθημα), σώμα (τρόπος ζωής). Όταν κάτι από όλα αυτά δυσλειτουργεί, υπερλειτουργεί ή απουσιάζει τότε παύει η ισορροπία.
Έχουμε απίστευτη δύναμη μέσα μας η οποία μεταφράζεται σε ενέργεια. Έχει αποδειχθεί πλέον ότι ανάμεσα σε κάθε άγγιγμα μας υπάρχει μία απόσταση. Τότε λοιπόν τι είναι αυτό που νιώθεις όταν αγγίζεις το χέρι ενός άλλου ανθρώπου; Η ενέργειά του. Ο άνθρωπος αν μπορούσε να αξιοποιήσει την ενέργειά του, ένας μόνο θα αρκούσε για να ηλεκτροδοτήσει μία ολόκληρη πόλη. Γι αυτό και η αγκαλιά είναι τόσο θεραπευτική. Πρόκειται πολύ απλά για ανταλλαηή ενέργειας.

Στόχος στην ολιστική είναι, η εναρμόνηση μυαλού, σώματος, συναισθήματος με απώτερο όφελος να ξυπνήσει την αυτοίαση που έχει ο καθένας μας. Από τη στιγμή που γεννιόμαστε έχουμε αυτή την ικανότητα. Οι εξωτερικές παρεμβάσεις την δυσχαιρένουν, οι οποίες φυσικά αρκετές φορές κρίνονται απαραίτητες με βάση το πόσο απαιτητική είναι η ζωή του καθενός (αν πρέπει να επιστρέψεις στην εργασία σου άμεσα δε μπορείς να έχεις την υπομονή να δώσεις στον εαυτό σου το χρόνο να γίνει καλά από μόνος του σε 5 μέρες ενώ μέσα σε 1 μπορεί να είσαι λειτουργικός χρησιμοποιώντας τα φάρμακα). Η θεραπεία και η αρρώστια βρίσκεται μέσα σου ανά πάσα στιγμή.
Η ολιστική προσέγγιση έρχεται για να απαντήσει στους ανεξήγητους πόνους, στα αυτοάνοσα, σε ερωτήματα του τύπου για ποιόν λόγο κάποιοι αρρωσταίνουν ενώ κάποιοι άλλοι όχι, για ποιόν λόγο κάποιοι περνάνε τη ασθένεια εύκολα και γρήγορα ενώ άλλοι νοσηλεύονται. Μέχρι και το γονίδιο οι τελευταίες μελέτες αρχίζουν να το καταρρίπτουν. Ισχυρίζονται ότι δεν ευθύνεται αυτό και κατ’ επέκταση η κληρονομικότητα για την εκδήλωση μιας ασθένειας αλλά το περιβάλλον (συναίσθημα, τρόπος ζωής, σκέψεις) στο οποίο βρίσκεται. Η απόδειξη είναι ότι παιδιά από ίδιους γονείς με συγγενή νοσήματα δε νοσούν και τα 2, μπορεί και κανένα ή μπορεί να εκδηλώσουν κάτι που δεν είχαν οι γονείς. Η ολιστική λοιπόν, είναι μία προσέγγιση στη θεραπεία ανθρωποκεντρική κι όχι συμπτωματοκεντρική.

Στο θέμα της υγείας καμία μέθοδος δεν αποκλείεται αλλά οι δυνατότητες της καθεμίας εξετάζονται προσεκτικά και αξιοποιούνται κατάλληλα. Συνεπώς η ολιστική προσέγγιση, δεν ακυρώνει την κλασσική ιατρική αλλά έρχεται να την βοηθήσει και να την συμπληρώσει
Η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ ενός ολιστικού κι ενός πελάτη είναι ισότιμη. Δεν είναι αυθεντία ο ολιστικός. Πάνε παρέα για να μπορέσει πλέον ο πελάτης να εκπαιδευτεί στο να διαβάζει το εαυτό του, να τον ερμηνεύει κι άρα αφού βρίσκει την αιτία, να την θεραπεύει με καλύτερο αποτέλεσμα όλων φυσικά να την προλαμβάνει. Πρόκειται για μία δια βίου εκπαίδευση. Στην ουσία εκπαιδεύεσαι να είσαι καλά, όσο αστείο κι αν ακούγεται αυτό.

Το 2019 ο ΠΟΥ ενέκρινε τις εναλλακτικές θεραπείες σύμφωνα με τον οποίο ο ορισμός υγείας είναι «η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας» (1946!)
Άρα δεν αρκεί η απουσία της ασθένειας για να έχει κάποιος καλή υγεία.